Herzegovina! In de populaire verbeelding zijn het voornamelijk steen-, karst- en olijfbomen. Herzegovina is dat natuurlijk, maar ook veel meer dan dat, zoals ik zelf heb gezien tijdens een vierdaags verblijf in die prachtige regio midden mei, in dat Californië van de Balkan, waar het zonder reden wordt verslagen .
De naam van de grote persreis, georganiseerd door Dejan Jazvić, hoofdredacteur van het Federaal Nieuwsagentschap (FENA), was "Water dat leven betekent", en onze eerste bestemming was Posušje. Zoals de naam van dit gemeentelijk centrum in West-Herzegovina al doet vermoeden, hebben de inwoners altijd te kampen gehad met watertekorten en droogte. Ter illustratie hiervan is het voldoende om de rivier Ričina te noemen, die opdroogde, maar zelfs vandaag de dag ligt er over de droge bodem van de verdwenen rivier een oude stenen brug, gebouwd door plaatselijke metselaars van lokale steen.
Het enige dat betrouwbaar bekend is, is dat het in 1936 werd gebouwd en in de Tweede Wereldoorlog werd gesloopt. Wereldoorlog, en vervolgens tien jaar na de oorspronkelijke constructie herbouwd. Naast de brug liggen de beroemde stećci - mystieke getuigen van de oude geschiedenis van Herzegovina, nog geen vier kilometer van het stadscentrum. Het gaat over de necropolis van stećaks, die verbazen door hun monumentaliteit, en deze necropolis wordt ook erkend als nationaal monument van Bosnië en Herzegovina.
Een land van grote contrasten
Herzegovina is een land van grote contrasten; een ogenschijnlijk gierig land brengt uiterst vitale, opgewekte en optimistische mensen voort. De wil om te leven is sterker dan alle natuurlijke tegenslagen en ontberingen. Een dergelijke natuurlijke omgeving heeft mensen altijd gedwongen vindingrijk te zijn. Tegenwoordig is Posusje demografisch de jongste gemeente in Bosnië en Herzegovina. Om hiervan overtuigd te zijn hoef je niet eens naar de statistieken te kijken, het is voldoende om door de straten van Posuja te rijden, die vol spelende kinderen zijn. Over contrasten gesproken, het volstaat te vermelden dat we kort na het opdrogen van Ričina de prachtige Žukovica-waterval bezochten, een echte waterschat.
Žukovica is ook een rivier, naast de waterval creëert het ook het Vrana-meer, dat rijk is aan forel, en er is ook de Žukovicka-grot, die ook een archeologische vindplaats is uit de jongere steentijd. Het gezelschap bij de waterval maakt van ons een hoge toren; het is een ras dat inheems is in het gebied van Dinarisch Kroatië en Bosnië en Herzegovina, en zoals de naam zelf al doet vermoeden, is zijn voornaamste functie het helpen van herders - het drijven van schapen in de schaapskooi.
Op het grondgebied van Herzegovina, en in het naburige Dalmatische Zagora, zijn de mensen namelijk altijd gericht geweest op de veehouderij om te overleven, en niet op de akkerbouw, zoals in de laaglanden waar bouwland in overvloed aanwezig is. Records over hem zijn bijna duizend jaar oud, zijn Latijnse naam is Canis Montanus (berghond). Onze hond, die zich niet bewust was van zijn grootte en kracht, speelde met ons, waarbij hij gelukkig alleen pootvlekken op de kleding achterliet en deze niet scheurde. Ik gaf hem nergens de schuld van, ik omhelsde hem alleen maar, en hij protesteerde helemaal niet, wat aantoonde dat hij maar één grote dikke was.
Golfbanen en een uitstekend gastronomisch aanbod
Na de waterval, het water dat leven betekent in de ongerepte natuur, nog een contrast: we gaan naar de Golfclub Posušje, die zich op het terrein van Topola bevindt. Het is een particulier initiatief van verschillende enthousiastelingen dat in 2006 werd gelanceerd. Dit jaar vieren ze hun volwassen worden en zijn ze de enige golfclub in Bosnië en Herzegovina met een PAR5-hole. Heel Dalmatië wordt aangetrokken door deze golfbanen, wat niet verwonderlijk is als je bedenkt dat ze slechts een half uur rijden van de Makarska Riviera liggen, zodat je in het ene land gemakkelijk in de zee kunt zwemmen en in een ander land op één dag kunt golfen. Ze zijn doordeweeks en in het weekend geopend en hun seizoen duurt meer dan 300 dagen vanwege het gunstige klimaat in Herzegovina.
Na het golfen genoten we van het diner dat door de gastheren voor ons was bereid, en natuurlijk van de Herzegovina wijnen, die niet gerijpt zijn in de gemeente Posušje, maar Herzegovina is groot en elke Herzegovina microregio heeft zijn eigen specifieke kenmerken. En al snel wacht ons een ander contrast: een oase van spiritualiteit aan de voet van de hoogste berg van Kroatië. Daarover uiteraard in het volgende deel van de driedelige Herzegovina-saga...
>>>Lees meer verhalen van Mario Jukić<<<