Als je de geest van het verleden van de kleinste stad ter wereld wilt ervaren, ga er dan zeker heen Museum van Hum Aura dat in 2022 werd geopend. Op het moment dat je erin stapt, ben je echt de geschiedenis binnengestapt.
Het straalt uit elke hoek van dit familiehuis dat is omgebouwd tot bewaarder van de oudheid. Het enige dat ontbreekt is het aantrekken van de kleding die honderd jaar geleden werd gedragen om de indruk van het leven uit de tijd van onze overgrootouders compleet te maken.
Het museum is toegankelijk via een straat geplaveid met versleten steen, wat een uitstekende inleiding tot het onderwerp is. Het huis is in originele staat, er is niets veranderd, de nieuwe eigenaren hebben alleen de verf van de muren lichtjes verwijderd. Al lopend horen we het gekraak van houten vloeren en trappen, wat de beleving nog versterkt.
Maak je eigen creme
De gekostumeerde museumpromotor Aurora Dankić laat ons kennismaken met het verhaal van het leven in Hum enkele honderden jaren geleden (natuurlijk werd aan elk detail gedacht, inclusief de reparatie). De geschiedenis leren kennen begint met een blik op de foto van het laatste gezin dat in het huis woonde. Vervolgens komt de presentatie van de apotheek in de ruimte waar vroeger de keuken was.
Het hoofd van de familie, Francesco, ging naar Amerika vanwaar hij terugkeerde met een mooie som geld en kocht bij zijn terugkeer dit pand. De rijkdom van die tijd komt tot uiting in ruime kamers, hoge muren, een voor die tijd zeer grote keukenkachel en als bijzonderheid zelfs twee toiletten in het huis. Zelden had iemand in die tijd een toilet in huis, en bijna niemand had er twee. Hier was de ene boven en de andere op de begane grond.
De eigenaren wilden laten zien hoe mensen leefden en hoe alles werkte in Hum in de tijd dat het een stad was. Opgemerkt moet worden dat het vandaag geen stad is, het heeft namelijk slechts 28 geregistreerde inwoners. In het verleden had het een apotheek, een winkel, een school, een postkantoor, een distilleerderij en verschillende ambachten - alles wat nodig was voor het leven van zijn inwoners.
Het museum is interactief, zo kunnen bezoekers bijvoorbeeld hun eigen handcrème maken van in totaal vijf verschillende ingrediënten. De basis is lanoline, walnotenmaceraat in zonnebloem, essentiële lavendelolie, saliehydrolaat en glycerine worden toegevoegd. Op tafel in de apotheek staat al XNUMX% natuurlijke zeep die gasten zelf snijden. Dit laat zien hoe het vroeger werd verkocht - het werd in schalen van XNUMX gram gesneden en in papier gewikkeld.
In de antiekwinkel hangt de bedwelmende geur van hazelnoten en walnoten. Er is ook een sterk gevoel voor koffie, die je zelf kunt branden en malen in een ouderwetse molen. Alles werd in bulk verkocht en hij is blij dat deze trend weer een praktijk wordt.
Ansichtkaart geschreven in Glagolitisch schrift
De ruimte waarin de timmerwerkplaats is gevestigd, is om sentimentele redenen belangrijk voor dit museum. De grootvader van de museumeigenaar was namelijk timmerman en zijn gereedschap werd verzameld om hier tentoongesteld te worden. Het bewust achtergelaten zaagsel, dat bijdraagt aan een sterkere beleving, geeft het gevoel dat er nog iets gebeurt en bewijst dat deze ruimte meer is dan een klassiek museum.
In de ruimte die het voormalige klaslokaal laat zien, zien we banken van verschillende afmetingen. Alle kinderen gingen toen samen naar de klas, ongeacht hun leeftijd, dus de bureaus moesten aangepast worden aan hun grootte. Onze blik valt op het onvermijdelijke telraam en schoolbord. Bezoekers schrijven er soms iets op - in Glagolitisch, het oudste Kroatische schrift.
Een stukje geschiedenis volgt. Samen met Roč is Hum het centrum van de Glagolitische cultuur. In de 9e eeuw stuurde de Byzantijnse keizer de broers Cyrillus en Methodius om de eredienst onder de Moravische Slaven te verspreiden. Door het schrift van het Latijn naar het Oudslavisch te vertalen, vond Ćiril het Glagolitische schrift uit, dat permanent in Istrië en de kustgebieden bleef als kerkelijk schrift, maar ook werd gebruikt in administratieve aangelegenheden en in de literatuur. Glagolitisch was tot het begin van de vorige eeuw aanwezig in Hum.
De Glagolitische Steeg is een uitzonderlijk monument en getuige van het voortdurende bestaan van Glagolitische geletterdheid tot op de dag van vandaag. Het bestaat uit elf gedenktekens gelegen in de ongerepte natuur langs de zeven kilometer lange weg van Roč naar Hum, en eindigt met een koperen poort bij de ingang van Hum.
In het museum het is mogelijk om ansichtkaarten te kopen en (zeker bij voorkeur in het Glagolitisch) een korte groet te schrijven aan lieve mensen. In de kamer waar het oude postkantoor staat, staat een doos waarin ansichtkaarten worden gestoken en de museummedewerker verstuurt ze om de paar dagen vanuit het moderne postkantoor - dus maak je geen zorgen, de post komt op een gegeven moment op het gewenste adres aan .
Stad Biskaje
Een van de bijzonderheden van deze woning zijn de originele inbouwkasten. Er zitten zelfs kluizen in voor het opbergen van meer waardevolle spullen, wat een bijkomend bewijs is van de rijkdom van de familie die hier woonde. In oude huizen is zoiets niet gebruikelijk in centraal Istrië. Velen zijn verrast door ze te zien, maar het komt voor dat de eilandbewoners zeggen dat ze in de oudheid ook soortgelijke exemplaren kunnen vinden.
Op de muur in de gang is een tijdlijn geschilderd die de geschiedenis van Hum vertelt. Het is misschien moeilijk voor te stellen, maar deze stad is duizend jaar oud, zo oud als de fundamenten van het huidige museum. De plattegrond van de stad veranderde nooit, de huizen werden hoger, maar alles bleef op de originele fundamenten. Het is interessant dat er een kasteel was op de plaats van de huidige kerk, gebouwd in de 19e eeuw. Op het terras van de huidige bar staat een tafel van de prefect, waarvan de naam verraadt dat het verband houdt met de verkiezing van de prefect, en deze traditie wordt nog steeds gerespecteerd.
De laatste kamer die we toerden was de distilleerderij. Hier hebben we bisque geproefd, een traditionele alcoholische drank die bijna vergeten is, maar weer tot leven is gewekt dankzij lokale enthousiastelingen. Het is brandewijn met maretak, waarvan het recept uit deze streek komt. Geheel in het idee van een interactief museum kunnen gasten zelf een fles bisque uit het vat vullen en kurken. Laten we er rekening mee houden dat Hum sinds kort bekend staat als de stad van bisque. Elk jaar in oktober wordt hier de Smotra rakija gehouden, waar beroemde producenten uit heel Istrië strijden om de beste drop.
En tot slot nog een kort interessant feitje over de oorsprong van dit charmante stadje. Volgens de legende ontstond de kleinste stad ter wereld toen de reuzen steden bouwden in de Mirna-vallei en uiteindelijk Hum bouwden van de overgebleven stenen. Het werd voor het eerst genoemd in 1102 en de stadsmuren beschermden deze plaats tegen de frequente invallen van de Venetianen en Turken. Er zijn twee Glagolitische inscripties op de westelijke stadspoort. Elk jaar worden de deuren plechtig geopend op Hum City Day, wanneer de nieuwe prefect 'op zomerdag' wordt gekozen.
Foto's: Museum van Hum Aura en Blanka Kufner
