Eeuwenlang leefde Vodnjan als een rijke en ondernemende plattelandsplaats waar iedereen elkaar kende, en de eeltige zware handen de gewoonten, tradities en gebruiken van hun inheemse bevolking behielden en doorgaven. hommel. Hun leven was gevuld met hard werken, maar ook met opgewektheid die voortkwam uit hun levenshouding, maar ook uit het sterke fundament van hun families, die bijna altijd talrijk waren. 'S Avonds verzamelde iedereen zich rond de open haard om verhalen te vertellen over gebeurtenissen in het leven, maar ook om de vruchten van hun arbeid te eten.
Het is in Vodnjan tegen dames vroeger waren er meer dan twaalf broodovens waar hardwerkende huisvrouwen familiebrood bakten. De geur van heerlijk, warm brood verspreidde zich door de straten, die vrouwen door de straten van de stad droegen, rechtop lopend als koninginnen, dragend op hun hoofd l'aso del pan, een broodplank vol met enkele kilo's brood gevormd tot grote broden. Brood werd gebakken van hun eigen tarwe en ze zouden het op smaak brengen met olijfolie. Maar het werd speciaal gemaakt door bundels geurige sparren of andere soorten geurige struiken, die werden gebruikt om de broodovens aan te steken en waarvan de aroma's tijdens het bakken het brood zouden doordringen.
De veehouderij in de Vodnjan-regio droeg bij tot het behoud van de gezinseconomie, met in de eerste plaats goede schapenkaas als basisvoedsel voor snacks tijdens extreem lange werkdagen, maar ook heerlijk lams-, lams- en schapenvlees dat de tafels verrijkte tijdens familie- of religieuze feestdagen. Ze waren een onmisbare dagelijkse maaltijd en de enige sterkere warme maaltijd van het gezin manestre – dikke soepen gemaakt van spelt, kikkererwten of bonen die uren gekookt zouden worden, op smaak gebracht met vet en pancetta, prosciuttobotten en wat worst, en gekruide polenta.
Bij speciale gelegenheden werden er toastjes mee gemaakt Vin de rosa - een naar rozen geurende wijn, een zeer gewaardeerde originele zoete wijn, verkregen uit krenten en rozijnen, die geserveerd werd bij taarten zoals amaretti (amandelkoekjes waarvan we u ook het recept brengen) of gearomatiseerde beignets. Elke boerenfamilie Vodnjan produceert een bepaald aantal flessen voor belangrijke gelegenheden - religieuze feestdagen, bruiloften, doopfeesten.
Amaretti
INGREDIËNTEN:
1 kg gemalen amandelen
1 kilo suiker
8 eiwitten
100 g chocoladepoeder
2 zakjes vanillesuiker
wat rum
VOORBEREIDING:
Voeg suiker, chocolade, vanillesuiker en rum toe aan de gemalen amandelen. Klop de eiwitten stijf en voeg ze toe aan het mengsel. Werk energiek. Maak balletjes ter grootte van een walnoot van het resulterende mengsel; leg ze in een ingevette bakplaat en bak ze 180 minuten in een voorverwarmde oven van 15 graden.
Het ritme van het leven en werk van mensen werd vroeger bepaald door deelname aan religieuze ceremonies. Tot de feestdagen werd de kerkelijke kalender, gebaseerd op diepgewortelde oude tradities, strikt nageleefd en gerespecteerd. De mensen hebben altijd deelgenomen aan het leven van de kerk, vooral aan feestelijke openbare evenementen, d.w.z. processies en gebeden voor gewassen.
Sommige processies waren zonder pracht en praal - zoals die voor Goede Vrijdag - maar andere waren levendiger, bijvoorbeeld die op Sint Foška, een oude basiliek die al eeuwenlang pelgrims verwelkomt. Na de religieuze ceremonie gewijd aan de heilige martelaar verzamelde de lokale bevolking zich in de wijde ruimte voor de kerk, waar de traditionele proeverij plaatsvond. Freitada met de luganighe (fritaja met worstjes) bij een goed glas wijn, terano of malvasia.
Huwelijksceremonies waren ook een gelegenheid voor vreugde en deelname van de bredere gemeenschap. De gasten verzamelden zich door van huis tot huis te gaan, en vrienden van de bruidegom en vrienden van de bruid vormden paren en trokken in een processie met de pasgetrouwden aan het hoofd, helemaal naar de kerk. Op het plein of aan het begin van de straat wachtten massa's nieuwsgierige en blije buurtbewoners om de pasgetrouwden te zien komen zingen, begeleid door het geluid van violen en cello's.
De stoet met de pasgetrouwden zou zich weer vormen bij de uitgang en door de hoofdstraten trekken, omringd door vrienden uit de kindertijd en van de straat, en dat tafereel inspireerde zelfs de grote Istrische componist Antonio Smaregliu om het huwelijksgebruik voort te zetten in zijn beroemde werk Nozze istrian - Istrische bruiloft.
Het huwelijksfeest was afhankelijk van de financiële middelen van de familie en zou meerdere dagen duren, met lunches, diners, zang en dans. Het was een feest dat onvergetelijk zou worden in de herinneringen van de familie en dat generaties lang zou worden verteld. Op zondagochtend na de bruiloft gingen de pasgetrouwden, familieleden en gasten samen naar de mis en zat de kerk vol met vrienden, buren en kennissen.
Vodnjan is stevig gebaseerd op de wijsheid en harmonie van zijn inwoners, en in het verleden kenden alle inwoners van Vodnjan elkaar en namen ze samen deel aan rituelen en ceremonies. Het rijke erfgoed en de gebruiken van Vodnjan worden zorgvuldig bewaard door middel van een reeks activiteiten door de Italiaanse gemeenschap van Vodnjan, waardoor een kans ontstaat om een glimp op te vangen van de schoonheid van vervlogen tijden.
Bron en foto: TZ Vodnjan
