Er is geen speling. Er is geen excuus. Er is geen moeder die je kan redden.
WINTER OASIS – een driedaags militair verkenningskamp voor kinderen die meer willen. En die meer aankan. Omdat dit geen spelletje is. Dit is een avontuur dat je tot op het bot raakt. We zijn klaar. Uitgeput tot de laatste druppel zweet en energie. ALLE. Tot één. 45 ontdekkingsreizigers in het hart van Gorski Kotar, in de wildernis van Fužine en de bossen die je opslokken als je er niet klaar voor bent. En wij waren er klaar voor. En nu kunnen we u vertellen – u zult niet geloven wat wij hebben meegemaakt.
Sommige situaties zijn militair geheim. Sommige dingen konden we niet eens verklaren. Ze zijn bovennatuurlijk en worden bijna nooit ervaren, zelfs dan niet. En als we het zouden proberen, zou je ons alleen maar met een lege blik aankijken. U zou verbaasd zijn, belachelijk gemaakt worden en te horen krijgen dat we overdrijven. Al snel zouden ze u zelfs in een psychiatrische instelling laten opnemen. Maar wij weten het. Wat wij hebben meegemaakt, kan niet worden verklaard. Je moet het ervaren.
Als kinderen honger hebben, krijgen ze geen boterhammen te eten, maar adrenaline.
Ze kwamen uit heel Kroatië. Kleine krijgers. Kleine ontdekkingsreizigers. Kinderen die niet dromen van mobiele telefoons, games en ander digitaal gif van de 21e eeuw, maar van wildernis, gevaar en echte actie. Ze konden niet wachten. Rugzakken vol met uitrusting – messen, zagen, stokken voor zelfverdediging in het bos… Maar zo eenvoudig is het niet. De majoor pakte meteen alles voor hen op. Omdat de regels duidelijk zijn: je verdient eerst discipline en pas daarna gebruik je het gereedschap.
Er is chaos ontstaan.
De geweren brandden.
Zang, marsen, gemaskerde gezichten, vuile en gescheurde kleren, lichamen bedekt met modder. Bewoners in shock.
– Wat is dit?! Is de oorlog begonnen?!
– Zoiets hebben we nog nooit eerder gezien!
Het toeristenbureau komt naar buiten, de directeur kijkt toe en geeft ons alleen een teken. Verover de wildernis. En dat hebben we gedaan.
De regels op het kamp zijn duidelijk: je doet mee of je doet niet mee.
De wildernis is van ons geworden. We gingen op verkenning, bouwden bases, kropen, klommen, verstopten ons, renden, onderhandelden met de tegenstander en trainden tot we uitgeput raakten. Nat tot op de huid, ijskoud, modderig, maar nooit sterker. In allerlei moeilijke situaties leerden we hoe we een vriend in nood konden helpen, hoe we eerlijk konden zijn, hoe we iemand moesten knuffelen, hoe we moesten luisteren naar iemand die problemen had, hoe we niet moesten opgeven en hoe we moesten vechten als anderen dat allang hadden opgegeven.
Omdat dit kamp niet bedoeld is voor mama's knuffels
Dit is geen plek voor kinderen die bibberen in de regen en modder. Dit is niet bedoeld voor mensen die huiveren bij de gedachte aan spookverhalen. Dit is niet voor mensen die liever op hun duim zuigen voor hun mobiele telefoon en vergelijkbare gadgets, die op zich al fantastisch zijn, maar op de verkeerde manier worden geconsumeerd. Dit is voor degenen die meer willen. Wie wil er nou geen sprookjes? Die weten dat de wereld niet altijd eerlijk is, maar dat kracht en doorzettingsvermogen alles overwinnen.
De zomeroase komt eraan. Op een onbewoond eiland. Ben je er klaar voor?
WINTER OASIS was slechts de eerste missie. Laten we even opwarmen en weer plezier maken. Volgende? ZOMER OASE. Op een onbewoond eiland. Ver weg van iedereen. Ver van het signaal. Verre van veilig. Alleen jij, je team en de wildernis.
Denk je dat je iets belangrijks gemist hebt? Is. Denk je dat je sterk genoeg bent voor de volgende ronde? Bewijs het.
De enige vraag is: ben je er klaar voor?
