De Plitvicemeren zijn het oudste en grootste nationale park in de Republiek Kroatië. Met zijn uitzonderlijke natuurlijke schoonheid heeft dit gebied altijd natuurliefhebbers aangetrokken, en dat is het nu al Afgekondigd op 8 april 1949 het eerste nationale park in Kroatië.
Het proces van travertijn, dat travertijnbarrières vormt en meren creëert, vertegenwoordigt een unieke universele waarde waardoor de Plitvicemeren op 26 oktober 1979 internationale erkenning kregen door zich in te schrijven voor UNESCO Werelderfgoedlijst.
Voor de zeventigste verjaardag van de verklaring van de Plitvicemeren als Nationaal Park en 40 jaar sinds het werd opgenomen op de UNESCO Werelderfgoedlijst, heeft de 70 verhalen over zijn waarden en curiositeiten.
Foto: Nationaal park Plitvicemeren
De legende gaat: als de Black Queen er niet was geweest, zou er noch de Black, noch de White River zijn; en zonder deze rivieren zouden er geen Plitvicemeren zijn ...
///Barbara Celjska – De zwarte koningin
De Zwarte Koningin en de Plitvicemeren
In de oudheid was het over deze delen er was een vreselijke droogte. Bomen vielen van de dorst, kuddes stierven, de grond veranderde in stof en stenen knetterden onder de heldere stralen van de zon. De getroffen mensen zochten verlossing in de verborgen diepten van de koude grotten, baden tot de goden en riepen regen op. Op een dag sprak een stem de mensen uit de hemel toe:
- Kom in de vroege ochtend bij elkaar in de Spring of Life, waar je je dorst hebt gelest en je leven hebt gevoed. Druk op die plek alles uit wat bedreigend is in je ziel. Spreek waardig en geef in woorden de maat van het hart en de maat van de waarheid. Als je dat doet, zal ik bij je zijn.
Foto: Nationaal park Plitvicemeren
De oudsten wisten dat het zo was de stem van de Black Queen die aan de mensen verscheen toen ze in moeilijkheden waren en toen het kwaad over de machtelozen viel. Ze dachten aan het kwaad dat hen overkwam, maar ook aan hun kleingeestigheid in tijden van overvloed: hoe ze van elkaar vervreemd raakten en hun hart weghielden van ongeluk en dierbaren. En daarom keek hij met angst en ongerustheid uit naar een nieuwe ochtend. Zodra de eerste zangers zongen, ging iedereen naar de Spring of Life. Ze zaten rond een uitgedroogde bron en de oude man van de stam zei tegen hen:
- De Black Queen luistert naar je en zal uit je woorden begrijpen of je de waarheid vertelt of haar wilt bedriegen. Zoek haar niet met een blik, want goedheid en liefde zijn niet te zien. Ontdek het in jezelf om het te herkennen.
Foto: Nationaal park Plitvicemeren
Tranen van de Zwarte Koningin
En zo begonnen de mensen om beurten te praten over wat bedreigend was in hun ziel, behalve één, de rijkste en meest egoïstische man van de stam. Hij was slecht en hooghartig, doof voor andermans problemen. Alleen hij wilde zich niet bekeren, maar begon anderen te veroordelen. Toen de oude man van de stam dit hoorde, werd hij boos en joeg hem voor altijd uit de stam. Zodra hij dat deed, verscheen er een regenboog boven Vrelo en hoorden mensen een bekende stem. Ze wierpen zich op hun door droogte bestrafte land, uit vreugde, uit angst, uit hoop ... De Zwarte Koningin zei tegen hen:
- Dit is jouw land en je vaderland, het enige dat je hebt. En dit soort landloos en hard, lelijk en onvruchtbaar, is het mooiste en rijkste land voor jou. Hou van haar! Ik ben je dochter en ik ben geen wonder uit de hemel. Ik ben je liefde en hoop. Ik hoorde je en herkende je hart. U bent vrij van het kwaad van de mens uit uw stam. U die sprak - u sprak de waarheid. Dat is ook mijn waarheid. Verspreid je naar je huizen, en de regen zal weer komen op de dorstige velden en bossen, en je zult weer het mooiste land voor je hebben. En anderen zullen haar gaan bewonderen. Mijn tranen zullen water creëren: rechteroog voor een zwarte veer Zwarte rivieren, en van links zal er een witte bron zijn voor het water van de Witte Rivier.
Foto: Nationaal park Plitvicemeren
Daarin verdween de regenboog en verschenen twee wolken aan de horizon boven Vrelo: de ene donker, de andere wit. De eerste regendruppels kusten de droge grond. Iedereen stond met uitgestrekte armen in de lucht, alsof ze betoverd waren, luisterend naar de geboorte van de bron van de Black River. Sindsdien stroomt het water continu en onophoudelijk, borrelend in een reeks van zestien prachtige meren.
... En die gebeurtenis werd lange tijd naverteld, versierd met fictieve verhalen over de gouden wagen van de Zwarte Koningin, haar gouden haar, feeën, de meisjes die haar vergezelden ... Maar alleen de wijzen wisten dat de Zwarte Koningin alleen herkend kon worden door de goedheid van haar ziel.
Als je geïnteresseerd bent in meer verhalen, bezoek dan de Plitvicemeren en ontdek alle verhalen.
Bron en foto: Nationaal park Plitvicemeren
