Istnieją trzy centralne, wielkie legendarne mity, które ukształtowały język niemiecki Żywica: chwalebne dni średniowiecznych cesarzy i królów, zaczarowany świat czarownic i diabłów oraz podziemne królestwo ludzi gór i krasnoludów. Sagi te, choć nieco upiększone, są fascynujące, ponieważ nadal są oparte na prawdzie i dzięki temu są niemal namacalne w wielu miejscach w górach Harzu.
Kiedy Karol Wielki bezlitośnie nawracał pogan i niewierzących na chrześcijaństwo, niepokonani znaleźli jedną z ostatnich bezpiecznych przystani w Górnym Harzu. Zniekształcony obraz ich pogańskich rytuałów i religii powstał prawdopodobnie w późnym średniowieczu.
Świętowanie nadejścia wiosny
Najbardziej znanym z tych rytuałów było „spotkanie”. czarownica". Rozpusta wokół Brocken Peak w Noc Walpurgii – 30 kwietnia, pogańska pierwsza noc wiosny – początkowo było to tylko wspomnienie czasów, gdy plemiona germańskie świętowały zaślubiny potężnego boga Odyna z Freją, boginią miłości i płodności. Ale od XVII wieku w Niemczech rozpowszechniło się przekonanie, że czarownice zbierają się w noc Walpurgii, które później stanie się częścią folkloru.
Noc Walpurgii jest drugim z czterech wielkich pogańskich sabatów z nazwy Beltane. Reprezentuje okres pożegnania „Boga Zimy” i powitania „Bogini Lata”. Było to święto naznaczone bankietami, śmiechem, szaleństwem, zakochaniem, hałasem i tańcem.
Lokalne mity i podania ludowe głoszą, że tej nocy czarownice poleciały na miotłach na najwyższy szczyt gór Harz - Brocken - oraz do innych miejsc składania pogańskich ofiar, aby w doborowym towarzystwie świętować nadejście wiosny.
Czarownice zostały udomowione w Harzu od czasów starożytnych
Nawet dzisiejsze obchody Walpurgii mają swoje korzenie w starych zwyczajach i przesądach, które istniały na długo przed pojęciem czarownic - jeden wiersz z XIII wieku mówi o Brocken Peak jako miejscu spotkań duchów. Oczywiste jest, że czarownice i diabły czynią swoje figle w Harzu od wieków, o czym świadczą lokalne określenia, takie jak „plac czarownic”, „diabelska ambona”, „diabelska ściana”, „ścieżka wiedźmy”, „diabelska dziura” i jak.
Święta Walpurga – niezbyt pospolita zakonnica
Noc Walpurgii w Harzu stała się sławna w całym kraju po tym, jak Faust i Mefisto Goethego skłonili czarownice do tańca na szczyt Brocken.
Od 1896 roku na płaskowyżu Brocken organizowane są obchody Nocy Walpurgii. Dla wszystkich, którzy nie chcieli (lub nie mogli) polecieć na szczyt na miotle, od 1901 roku kursują specjalne pociągi Brockenbahn. Chociaż książę Stollberg-Wernigerode zakazał takich uroczystości w 1905 roku, nie można ich było wykorzenić.
Ale noc Walpurgii jest powiązana i nazwana na cześć jednej konkretnej postaci historycznej. Walpurga (lub Walburga) była córką saskiego króla Ryszarda, angielskiej misjonarki i przeoryszy, która pracowała na terenie dzisiejszych Niemiec.
Przebywszy długą drogę jako zakonnica i przeorysza, zasłynęła z dokonanych cudów z wiarą w Boga. Zmarła w 777 roku, a jakiś czas po jej pochówku przeprowadzono w opactwie remont budowlany, podczas którego zbezczeszczono jej grób. Zrozpaczona dusza Walpurgi zaapelowała do opata, który nakazał przenieść szczątki zmarłego do jaskini w Aystadt, co uczyniono pierwszego maja. Potem ze skały jaskiniowej zaczęła sączyć się lecznicza wilgoć, co przyniosło ulgę wszystkim cierpiącym, a Walpurgę ogłoszono świętą.
Być może zastanawiasz się, co tak naprawdę łączy tę świętą kobietę z siłami, które wychodzą na jaw w Nocy Walpurgii? Oprócz tego, że jej dzień pamięci zbiega się z pogańskim Beltane, na freskach przedstawiających świętą znajdują się dziwne symbole, które nie są charakterystyczne dla wizerunku zakonnicy. Ukazany jest na tle lip i gór, a także z psem i lustrem. Wszystkie te symbole mówią o jej związku z wierzeniami naturalnymi lub pogańskimi, a nie chrześcijańskimi, dlatego na obrazie Walpurgi przeplatają się kanony wiary i tradycyjne zwyczaje pogan.
Uroczystości inspirowane mitami i poezją
Z podstaw mitów i poezji Noc Walpurgii przekształciła się w duże, barwne święto ludowe w górach Harzu. Na uroczystości pojawiają się sękate stare wiedźmy, ale też młodsze, figurki diabłów w różnych wariantach i wszelkiego rodzaju baśniowe stworzenia magiczne.
W ponad 20 miejscach tego pasma górskiego powszechnie obchodzona jest Noc Walpurgii, a miejscowi pokazują swoje przerażające, demoniczne oblicze.
Żadna uroczystość nie jest inna, a wszystkie przyciągają gości z bliska iz daleka. Wielu z nich nie przychodzi jako widzowie, ale chętnie włącza się do zabawy. Wyposażeni w magiczne kapelusze, wróżki i peleryny, przerażające maski diabłów i czarownic, zwiedzający są prawie nie do odróżnienia od miejscowych.
